Wie was J A Pengel?

Wie naar Suriname vliegt , vliegt op Johan Adolf Pengel luchthaven

De luchthaven ✈ is naar hem genoemd. Dan zul je toch wel een een gerenomeerd persoon zijn geweest.....

Johan Adolf Pengel, van Afro-Surinaamse afkomst, geboren in Paramaribo op 20 januari 1916 en gestorven op 5 juni 1970 was een uitstekend politicus, die zijn loopbaan begon op de griffie van de rechtbank in Paramaribo, de politiek in ging en kwam in 1949 voor de Nationale Partij Suriname (NPS) in de Staten van Suriname.

Als leider van het Surinaams werknemersvakverbond en als fractieleider ( sinds 1962 ook voorzitter ) van de NPS ontwikkelde Pengel zich tot de meest invloedrijke politicus van Suriname, in die tijd.
Zo werkte hij mee aan de totstandkoming van het Statuut (1954). In 1958 werd hij benoemd tot kabinetsformateur.

Van 1963 tot 1969 was Pengel premier.

Pengel heeft veel gedaan voor voor het Surinaamse volk. Als volksjongen werkte hij zich op binnen de NPS tot voorzitter van deze partij. Hierbij ondervond hij veel tegenstand van de toenmalige partijleiding, die bestond uit de betere klasse.

Hij was de eerste politicus, die eisen stelde aan het voormalige koloniale bewind. Ook gaf hij de Surinamer een gevoel van waardigheid.

Suriname, hoewel niet onafhankelijk, werd door zijn handelen toch een volledige gesprekspartner van Nederland.

Samen met Lachmon, de voorzitter van de VHP, de grootste hindoestaanse partij, voerde hij een verbroederingspolitiek, die beide bevolkingsgroepen begrip voor elkaar leerden.

Hij heeft tevens veel voor de infrastructuur van Suriname gedaan. Onder zijn regering maakte Suriname een bloei periode door. Wegen werden aangelegd en bestaande infrastructuur werd verbeterd. Er werden nieuwe ziekenhuizen gebouwd. ( Academisch ziekenhuis en het Diakonessenhuis )

Pengel, die als Minister President, steeds onafhankelijk van de Nederlandse regering de buitenlandse aangelegenheden wilde regelen, richtte een Bureau van Buitenlandse Betrekkingen op onder het ministerie van Algemene Zaken en maakte op grote schaal reizen om te onderhandelen over buitenlandse hulp van de EEG, de Bondsrepubliek Duitsland en de Verenigde Staten.

De Nederlandse machthebbers zagen Pengel steeds meer als een bedreiging. Door middel van georganiseerde stakingen, voornamelijk door de Leraren, ( in deze sector waren veel uitgezonden Nederlanders werkzaam, vooral het hoger onderwijs ) werd Pengel 1969 ten val gebracht.

Standbeeld van de grote politicus en zoon van Suriname op het Onafhankelijkheidsplein.

De regering van Pengel had in 1969 last van meningsverschillen in de Geologisch Mijnbouwkundige Dienst en van de eisen van onderwijzers om uitkering van de loonsverhogingen die hun in januari 1966 beloofd waren. De financiële restricties die de Surinaamse regering door de Nederlanders waren opgelegd, maakten het onmogelijk voor Pengel hun eisen in te willigen en deze laatste kwestie leidde tot het ontslag van het kabinet-Pengel in februari 1969.

Beticht van een paternalistische wijze van machtsuitoefening, ondervond hij in toenemende mate kritiek; een onderwijsstaking begin 1969 werd de directe aanleiding tot zijn aftreden. werken: Honderdjaar menswaardig leven. Herdenkingsrede uitgesproken op 30 juni 1963; De toekomst van onze vrijheid. Rede, uitgesproken op I juli, de 'Dag der Vrijheden' van het jaar 1963.